VOOR RIJPERE JEUGD
We zitten nu al bijna twintig jaar in de showbizz en we zijn het nog lang niet beu.
Integendeel, telkens wanneer de mensen ons uitnodigen om op hun podium te gaan spelen, springen we een gat in de lucht en roepen wij in koor: hoera!, dat wordt lachen, gieren, brullen, lawaai maken, drinken en feesten en spelen natuurlijk, ja jongens, spelen alsof ons leven er van af hangt, dat het de spuigaten uitloopt en dat bezorgde ouders ons komen vragen of we soms zot geworden zijn. We zitten immers volop in onze fase van rijpere jeugd, we voelen ons nog altijd die gezonde blozende tieners van toen en we hopen van nooit volwassen te worden en wat de bezorgde ouders ervan denken dat zal ons worst wezen.
Wat is het toch fijn om popmuzikant te zijn en de tijd te trotseren en inderdaad op een virtuele manier voor eeuwig jong te blijven. We zijn nog altijd zo jong, maar wel een stuk rijper natuurlijk. We hebben alles meegemaakt, alles gezien, de goede dingen vooral, die hebben we onthouden, we zijn ouder geworden maar niets wijzer, we blijven ons verbazen en ons afvragen waarom we hier op de wereld rondlopen maar vooral waarom de jonge meisjes zo bloedmooi zijn en hun liefde geven, helemaal gratis en voor niets. De liefde blijft een raadsel.
Wij hopen van nog een halve eeuw of zo verder te kunnen blijven spelen en zingen en lol maken met dit machtige bandje waarvan ikzelf de grootste fan ben en dan vervolgens onze laatste adem uit te blazen op het podium, de plek waar we thuis zijn en altijd zullen terugkeren. Leve Gorki!
LUC DE VOS
Comments are closed.